تایمر گرفتم، شونزده دقیقه ای خوندمش! این کتاب، یکم عجیب و متفاوته. پر تصویره و شامل یه مشت جمله و مکالمه یک خطی درباره زندگی و امید. به نظرم سبک درستِ خوندنش اینه که روی میز باشه، آدم گاهی که انرژیش پایینه یه سری بزنه یه چند صفحه بخونه و بره سراغ زندگیش! چند تا از جمله هاش رو براتون مینویسم: پسر بچه پرسید: به نظرت بدترین نوع وقت تلف کردن چیه؟ موش کور گفت: مقایسه کردن خودت با بقیه. . ببینم این عجیب نیست؟ ما فقط میتونیم بیرون خودمون رو ببینیم، ولی تقریبا همه منبع
درباره این سایت